En toen was er weer een week voorbij. Een week waarin best veel is gebeurd, en ook weer best wel weinig. Zullen we dan maar weer dag voor dag doen? Niemand bezwaar? Mooi. Daaaaar gaan we!
Afgelopen woensdag dus nog steeds niet die film gekeken die ik wilde gaan kijken. En tot op heden heb ik die ook nog niet gezien. Maar dat is niet erg, dan heb ik iets om naar uit te kijken, nietwaar? Donderdag zoals iedere week weer bowlingtijd. Niet veel bijzonders daar. Helaas niet gewonnen, maar m’n eigen scores waren niet zo heel slecht. Zo’n 173 gemiddeld.
Vrijdag heb ik een film gekeken! Niet de film die ik dus eigenlijk wilde gaan kijken, maar wel een andere; Gamer. Met die ene man van 300. En hoewel het niet zo’n heel erg slechte actieflick is, zit je gewoon te wachten tot die man iemand onderuit trapt terwijl hij de stad benoemt waar hij vandaan komt. Dat gebeurt dus niet. Voor wat hersenlose explosies en rondvliegende ledematen, toffe film. Voor de rest… meh. En daarom besloot ik dat ik ook nog een andere film moest gaan kijken. Niet vrijdag, maar zaterdag.
Ink is een fantasy film waarin een meisje ontvoerd wordt door een wezen dat dromen moet gaan bezorgen bij mensen. De film is echt een meesterwerkje, met wat ongebruikelijke filmtechnieken. Best wel een must-see, vooral als je genoeg hebt van de halfgare Hollywoodproducties.
Okay, genoeg films. Voor nu, dan. Zaterdag zat ik thuis, terwijl Renate druk aan het werken was te Hilversum. En omdat we elkaar dus niet in levende lijve spraken, moest het telefonisch. Geen probleem, alleen komen er dan nog meer vage uitspraken dan gewoonlijk. Zo was Baah verlegen, omdat hij niks durfde te zeggen. En om dat te illustreren, had Renate een foto gemaakt. Wat is ‘ie toch schattig, eh?
Dagen gingen voorbij, en voordat ik het door had was het weer maandag. Tijd om, ‘s avonds, terug te gaan naar het altijd rustige Ede. Tijdens mijn reis passeerde ik het station van ‘s-Hertogenbosch, alwaar ik, zoals Thomas dat zo mooi zei, een Engel en een Hond tegen het lijf liep. Erg mooi in het contrast, want ze waren tegelijkertijd bezig met het vervangen van de alom bekende borden waarop aangegeven staat welke trein de eerstvolgende op het betreffende perron is met prachtig mooie hi-tech LCD schermen. 3 generaties naast elkaar. Bijna moest ik een traantje laten.
Enfin, laten we verder gaan met het verhaal. Maandagavond was het tijd voor chinees! Renate was ziek en zielig, en ik had geen zin om te koken. Dus, na het halen van boodschappen ben ik meteen doorgefietst naar de afhaalchinees. Tweemaal ‘Economy Menu C’; nasi, babi pangang en koe loe yuk. Erg smakelijk, dacht ik zo. En behalve een flinke dosis rijst kregen we er ook nog eens kleine embryo’s bij. Wat een smakelijke luxe!
En, dagen vliegen als een gek, toen was het weer dinsdag. Renate moest nog een herkansing voor haar tentamen kwaliteitszorg maken. Toen ze daarmee klaar was rond twee uur, zijn we gezellig de stad in gegaan. Even langs de schoenmaker om een tas en een paar schoenen te laten maken, en langs de WE om een shirt om te wisselen. Daarna nog heerlijk rondgeslenterd, en uiteindelijk bij de toko besloten dat we die avond soto ayam zouden gaan eten. Alle ingrediënten maar meteen gehaald, en daarbij ook nog een duo lemper en een spekkoek meegenomen. Oh, en kroepoek! Thuis aangekomen ben ik vrijwel meteen begonnen met de keuken overhoop halen.
Na wat uren zwoegen was eindelijk de kroepoek klaar, en ook aan de soto konden we beginnen met smikkelen. Ik had er alleen iets te veel water bij gedaan (oepsie!), maar we zouden er toch twee dagen over doen, dus dat was de volgende dag wel te fixen. Nomnomnomnom. Als toetje hadden we eigenlijk spekkoek gehaald, maar die was nog helemaal bevroren, dus dan maar het Vla Trio dat we nog in de koelkast hadden staan. Ook lekker. Hmm, de blogs over eten komen toch weer terug. Hihi.
‘s Avonds wilden we een film gaan kijken, en dan wel The Invention Of Lying. Maar blijkbaar had die film zichzelf niet in zijn volledigheid naar mijn laptop gekopiëerd, dus waren we na 5 minuten gedwongen een andere film te gaan bekijken. Vorige week waren we begonnen aan Speedmouse, dus die hebben we maar afgemaakt. Het blijft grappig.
Woensdag ging Renate op bezoek bij een vriend van haar die ze alweer een tijdje niet had gesproken. Dus had ik de hele dag om de buurt te verkennen, en dat heb ik dan ook gretig gedaan. Meteen een sotoblok erbij gehaald, zodat het avondeten niet te waterig zou zijn. Oh, en Taro Fish Snack. Die heb ik ook maar gefrituurd, en nu smaken ze heel anders, maar niet vies. Alleen een beetje vettig. Ik had het ook nog voor elkaar gekregen om de film die dinsdag mislukte, alsnog op m’n laptop te krijgen. En dus gingen we ‘s avonds nog een poging doen deze film nogmaals te bekijken. En ditmaal mét succes. Een best wel grappige film, hoewel Renate halverwege half in slaap viel.
En toen kwamen we weer aan bij vandaag. Ik ga zometeen weer huiswaarts, om vanavond weer naar de bowling te gaan. Misschien morgen dan nog een update? Wie weet. Ik ben een beetje inspiratieloos de afgelopen week. Renate vertelt me telkens ‘je moet nog een blog schrijven!’, maar ik weet niet waarover. Dus, dan krijg je van deze loze dingen waar eigenlijk niet echt iets boeiends in staat. Ach, je doet het er maar mee.
Oh ja, komend weekend zal ik mijn gezicht laten zien in Amsterdam, Ede en Sliedrecht, en misschien in Zoetermeer. Wat een rondtripjes. Gelukkig zijn de Deshima Sounds flyers af; daarover binnenkort meer. Veel meer.
